Mijn lidmaatschap van de NVRB is gestart toen ik studeerde aan de TU Delft. Tim Bedford was docent aan de faculteit Technische Wiskunde en Informatica en ook bestuurslid van de NVvB. Zo heette onze ‘club’ toen en was vooral een samenkomst van professionele doemdenkers. Elk bedrijf, universiteit of technologisch instituut had vaak een enkel persoon in dienst die regelmatig wees op wat er allemaal mis kon gaan.. ik heb het over de jaren ‘90…
In 1996 studeerde ik af, met Tim als begeleider en ik deed een opdracht voor Rijkswaterstaat (RWS). Bij RWS kende men de Contact Groep Risico Analyse met leden als Dik de Weger, Patrick Webbers en Ben Rigter. Ik ben bewust niet volledig, vraag gerust naar meer details bij een lezing of reünie ;-)
Hoe dan ook, beide clubs fuseerden tot de huidige NVRB. En zelfs google kent dat feit! Een zoekopdracht gaf: De NVRB is de nieuwe vereniging op het gebied van risico-analyse en bedrijfszekerheid. De vereniging staat open voor studenten. Voor fl. 25,- mogen zij een jaar lang alle lezingenavonden en overige activiteiten kunnen bijwonen. De Nederlandse Vereniging voor Bedrijfszekerheidstechnologie (NVvB) en de Contactgroep Risico-analyse (CRA) zijn onlangs gefuseerd tot de NVRB om het gehele vakgebied te dekken.
Maar terug naar mij introductie. Zeker in het begin waren er twee volstrekt duidelijk te herkennen bloedgroepen: strak in het pak de ‘consultants’ van marktpartijen en adviesbureaus en ‘type verstrooide professor’ vanuit universiteiten. En daar liep dan meestal wat jong volk tussen (zoals ik toen nog) in een geleend jasje met slordige spijkerbroek (zie afbeelding van het bestuur in 2010 hieronder).
Als je afstudeerbegeleider zeer actief is in de NVRB ontkom je uiteraard zelf niet aan enige betrokkenheid. Maar ik heb daar zeker nooit spijt van gehad, integendeel zelfs. Ik denk dat de (kennis)uitwisseling met vakgenoten een bron is geweest van ervaringen delen en structureren. Juist de veelheid en diversiteit van onderwerpen, allemaal gebracht door zeer enthousiaste vertellers en een soms pittige interactie met de andere leden, heeft mij veel gebracht. Niet alleen in termen van een groot netwerk, maar ook de overtuiging dat we als risicoanalisten op elk gebied structuur kunnen aanbrengen, zwakheden moeten benoemen en ook verantwoordelijkheid nemen voor het meehelpen aan oplossingen. En het heeft me gesterkt om altijd ‘ter plekke’ een kijkje te nemen en zorgen dat veel verschillende invalshoeken vertegenwoordigd zijn. Dus als er een nieuwe containerterminal in de Westerschelde moest komen, wilde ik met de voeten in het zand daar staan. En HazOps voor vliegbewegingen waren alleen compleet als naast de piloten en luchtverkeersleiders ook een bagagesjouwer aanwezig was.
Zelf heb ik nooit een bestuursfunctie geambieerd, maar heb vele jaren met plezier de NVRB nieuwsbrief samengesteld. Vooruit, ook hier een paar namen vol waardering: Dik de Weger, Martijn Flinterman, Arno Willems, Patrick Webbers, Joris ter Heijne, Ronnie van der Heuvel, Joel Luyk, Marit Zethof. Dit waren bestuursleden die jarenlang mijn klankboord waren. Dat raad ik iedereen aan: zorg altijd voor vier ogen of een ‘buddy’. Iets in 1x goed doen lukt volgens mij zelden en het is ook veel leuker om samen dingen te doen. En dan moet ik zeker ook nog één bijzonder schrijfmaatje noemen! Want naast de leden die de Pen (al dan niet spontaan) kregen en de diverse profs die een Wetenschapswaardigheid deelden was Johan de Knijff hofleverancier van een (stevig) stuk inhoud van de nieuwsbrief. Meer dan 25 risicozoekers die het (her)lezen meer dan waard zijn!
Tot slot heeft onze wetgever er voor gezorgd dat ik stiekem toch iets meer met het bestuur te maken heb. Bij de ALV 2023 bleek er een continuiteitscommissie noodzakelijk te zijn. Een verzekering dat de club voortgezet kan worden als het bestuur niet meer bij machte is…. Samen met Raphael Steenbergen ben ik voorgedragen en ik hoop van harte dat dit een echt ongebruikte redundantie zal blijken.
